Henryk Suchodolski vel Eustachy Ciesielski (1901 -1941).

Urodził się dnia 27 czerwca 1900 r. w Wielkopolu z ojca Eustachego i matki Józefy z domu Kosteckiej.
W 1917 r. został członkiem POW. W 1918 r., jako 18-letni ochotnik, uczeń gimnazjum im. Stefana Batorego w Lublinie, zaciągnął się do 7-go Pułku Ułanów Lubelskich. Brał udział w stopniu podchorążego w wojnie 1920 roku. Został ciężko ranny w konnej szarży pod Cycowem dnia 16 sierpnia 1920 r., uznano go za poległego i wypisano na tablicy upamiętniającej ułanów w Cycowie. Bitwa ta była częścią Bitwy Warszawskiej, jej celem było niedopuszczenie bolszewików do zajęcia Lublina. Za udział w kampanii Henryk Suchodolski został odznaczony Krzyżem Virtuti Militari V klasy i Krzyżem Walecznych (z jednym okuciem). W 1921 roku przeniesiony do rezerwy. Zdał maturę po kursach dla żołnierzy. Studiował na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Pracował w Banku Gospodarstwa Krajowego oraz jako radca prawny Związku Ziemian w Warszawie.

We Wrześniu 1939 w stopniu porucznika odbył cały szlak bojowy 7-go Pułku Ułanów. Walczył przeciwko Niemcom oraz bolszewikom z sowieckiej Rosji. Był jednym ze współorganizatorów Związku Jaszczurczego, jednej z pierwszych konspiracyjnych organizacji Polskiego Podziemia. W 1940 roku podjął próbę przedostania się do organizującego się Wojska Polskiego na Zachodzie. Na terenie Słowacji został aresztowany, a następnie zamknięty w więzieniu w Tarnowie. Legitymował się wówczas fałszywymi dokumentami na nazwisko Eustachy Ciesielski. W październiku trafia do obozu w Auschwitz, jako więzień nr 5635 (w bloku XI, następnie XX). Zginął 6 lutego 1941 roku.

Pośmiertnie został mianowany Rotmistrzem rozkazem Naczelnego Wodza gen. Bora Komorowskiego z dnia 1 stycznia 1946 r. i odznaczony Krzyżem Walecznych (legitymacja nr 5/49 z datą 30 grudnia 1949). Na cmentarzu parafialnym w Gorzkowie, w rodzinnym grobowcu Suchodolskich znajduje się tablica upamiętniająca Henryka Suchodolskiego.